تورنتو استار،"کوین فارمر" دوشنبه 22 اپریل،

ترجمه: پرتو

ارزش جان انسان  در بوستن،عراق، افغانسان، پاکستان، سومالی و یمن

چرا سراسر خبرگزاریهای آمریکا و کانادا، به مدت یک هفتۀ تمام واقعۀ انفجار بمب و کشته شدن دو نفر دربوستن را،  مهمترین  عنوان اخبار خود قرار داده بودند؟  بدون تردید احساسات انسانی  جریحه دار می شود و قتی  رگهای پاره شده و دست و پای قطع شده و خونهای پاشیده شده بر در و دیوارِ همنوعان خود را می بیند. به خصوص که این وقایع نه  در اثر تصادف یا حوادث طبیعی بلکه ناشی از تصمیم آگاهانۀ یک فرد یا افرادی باشد.  اما چرا این واقعه  باید  مهمتر و درشت تر از بقیۀ وقایعی از این دست باشد؟

 آیا به خاطر نگرانی از خشونت است؟

 امروزه ما شاهد حوادثی از این نوع بسیار هولناک تر و وخیم تر در بسیاری کشورهای دیگر و حتی در آمریکا هستیم.   فقط  هفتۀ گذشته 2000 نفر در آمریکا با گلوله کشته و زخمی شده اند. آیا این خیر نگران کننده ای برای رسانه های آمریکایی نبوده؟ اگر واقعا مردم آمریکا نگران چنین خشونتهایی بودند پس تا کنون باید قانون کنترل اسلحه به تصویب رسیده بود.

آیا به خاطر ترس از تروریسم است؟

"اوباما" بمب گذاری بوستن را به عنوان یک حملۀ تروریستی محکوم کرد. اما کشتار انسانها در پاکستان و سومالی و یمن بوسیلۀ حمله های تروریستیِ هواپیماهای بدون سرنشین ،در این محکومیت  جایی ندارند.

چگونه است که تروریسم در خاک آمریکا وحشت انگیز و نگران کننده است، اما خبر کشتارانسانها و تل اجساد زنان و کودکان و مردان در آن کشورها یک خبر معمولی و چند دقیقه یا چند ثانیه ای را در بر می گیرد؟

روز دوشنبه ،15 اپریل انفجار بمب در بوستن سه  کشته و 200 زخمی برجای گذاشت و تعدادی از زخمی ها در شرایط وخیمی بسر می برند. درست در همان روز انفجار بمب در عراق موجب مرگ 50 نفر و مجروح شدن 300 تن شد. تورنتو استار هم این خبر را در میان بقیۀ خبرهای خود منتشر کرد ولی هرگزاین واقعۀ هولناک و ضد انسانی در صدر خبر ها قرار نگرفت و قریب به اتفاق رسانه ها آن را نگران کننده و مهم جلوه ندادند. هر هفته در جهان سوم دهها هزار انسان در اثر فقر و آوارگی  و بیماری از پای درمیایند، زنان مورد تخاوز، ضرب و شتم  قرار میگیرند و به قتل می رسند. چه تعداد از بومی های کانادا در هفتۀ گذشته خودکشی کردند؟ هر هفته کرۀ خاکی ما در اثر پروژه های سودآور سرمایه داران ،بیشتر به مخاطرات جبران ناپذیر زیست محیطی نزدیک می شود.

 این تراژدی ها که همزمان با واقعۀ بوستن در جریان بودند، آیا هرگز در صدر اخبار جای گرفتند؟