دیدگاه ها و گفتگوها

نوشته ها و نقطه نظرهای خود را برای چاپ
برای ما ارسال کنید . ما سعی می کنیم که این
,نوشته ها را بدون تغییر بنام خود شما چاپ کنیم.
همچنین می توانید در مورد نوشته های دیگران
.شخصا (بدون کمک ما) نظردهید
گردانندگان این تارنما مسئول نوشه های چاپ شده
نیستند. نوشته های رکیک، زننده و یا مغایر با
.چهارچوب ما (شناسنامه) پاک می گردند

April 30, 2013

اول ماه مه، روز جهانی کارگر، گرامی باد!

29 آوریل

اول ماه مه یاد آور روزی است که در آن کارگران شیکاگو در آمریکا جان خود را فدا کردند تا بعدها کارگران در سراسر جهان به جای شانزده، چهارده، یا ده ساعت کار روزانه، 8 ساعت کار کنند. زمان ظرفی است که توانایی های انسان در قالب آن شکوفا می شود و کارگران شیکاگو بدین سان می خواستند اوقات فراغت داشته باشند تا بتوانند استعدادها و ظرفیت های انسانی و فرهنگی خود را رشد دهند .

در جهان امروز و به ویژه در جامعه ی کنونی ایران، این مسئله بیش از هر زمان دیگر موضوعیت دارد. کارگران ایران- اعم از یدی و فکری- چنان در بند ابتدایی ترین نیازهای اقتصادی گرفتار آمده اند که حتا اگر کار شبانه را هم به کار روزانه بیفزایند باز هم از پس نیازهای روزمره شان بر نمی آیند. آنان به هر زبان به ما می گویند اینک بیش از هر زمان دیگر به فراغت نیاز دارند تا بتوانند روزنامه بخوانند، کتاب بخوانند، فیلم ببینند، موسیقی گوش دهند، مسافرت بروند، تفریح کنند، اوقات بیشتری را با اعضای خود بگذرانند و سرانجام از چنان فرصتی برخوردار شوند که بتوانند فارغ از سرکوب های معمول، تشکل های مستقل خود را برپا دارند وبا تکیه بر آنها برای خواست های انسانی شان مبارزه کنند.

در چنین شرایط طاقت فرسا و اسارت باری، مناسبت اول ماه مه امسال را مغتنم می شماریم و ضمن گرامی داشت این روز، همصدا با کارگران سراسر جهان اعلام می کنیم که ما به اوقات فراغت نیاز داریم.

کانون نویسندگان ایران

April 20, 2013

دیدگاه ها و گفتگوها

در مورد جار و جنجالهای فروزنده و تلویزیون اندیشه

به یاد دارم فروزنده فرد کثیفی مثل قانعی فرد را با سلام و صلوات و احترام دعوت کرده و کاملا آگاهانه وقت کافی و تریبون در اختیارش گذاشته بود تا به هر نویسنده و مبارزی که میخواهد توهین کند و ساواک شاه و پاسداران جمهوری اسلامی را تبرئه کند. او در بارۀ مردم کردستان که بوسیلۀ پاسداران به خاک و خون کشیده شدند، میگفت: اینها آشوب طلبهای کُرد بودند همچنین به غلامحسین ساعدی و هما ناطق و تختی هر تهمت و توهینی را که میخواست انجام داد و همۀ این خزئبلات را با با همراهی و همزبانی خود فروزنده مرتکب شد.و اکنون خود فروزنده شخصا به این بازی کثیف مشغول شده.

این فروزنده( جمهوریخواهِ سلطنت طلب!!!) و بقیۀ سلطنت طلبان که ادای آدمهای مؤدب را در می آورند، ببینید وقتی در تنگنا قرار میگیرندچگونه دهانشان را باز میکنند داد و هوار راه می اندازند، به دست وپا میافتند و دیگران را خراب میکنند. جالب است که همه شان چه بی ربط و چه با ربط ، اول سراغ چپها میروند و دشمنی دیرینه و همیشگی خود با آنها را به نمایش میگذارند ( البته شامه شان در این زمینه خوب کار میکند ) چه بی ربط و چه با ربط به مخالفینشان مارک تخزیه طلب میزنند. و از همه مضحک تر اینکه دم از آزادیخواهی زده و برای خاک ایران سوغات دموکراسی خریداری میکنند. این قبیلۀ نوکرا ن و کنیزان خانه زادِ پادشاهی از جمله فروزنده و الهه بقراط برای اثبات بندگی و غلامی خود بطرز حقیرانه ای در مقام دفاع از صاحبان و اربابان خود برمیخیزند، فروزنده میگوید تا کوروش عرفانی در برابر تلویزیون از "شهبانو معذرت خواهی نکند من به تلویزیون اندیشه برنمیگردم." (شاید فکر کرده که "شهبانو پول کافی برای گرفتن وکیل و دفاع از خود را ندارد!!)هر کجای این عبارات و هر جنبۀ سخنان اینها را که توجه کنی جز کلاشی، حقه بازی و حقارت چیز دیگری پیدا نمیکنی . معلوم نیست اگر کورش عرفانی مدتی قبل یا یک زمانی در صحبت با فروزنده به "شهبانو" توهین کرده چرا فروزنده باید الان دچار "جرقه و آتش گرفتگی" بشود . البته که فرصت طلبی و فریبکاری جزء جدایی ناپذیر مدافعین سرمایه داری بوده.

من کورش عرفانی را فقط از طریق برنامه هایی که پخش میشود میشناسم و با بسیاری از ایده هایش اصلا موافق نیستم و نمیخواهم از او دفاع کنم . ولی باید بگویم هر کسی میتواند به هر دلیلی که به خودش مربوط است اسم دیگری برای خود انتخاب کند. چگونه فروزنده به خود حق میدهد این مسئله شخصی را در برابر عموم به میان بکشد . آن را مستمسک قرار داده و جار و جنجال راه بیندازد تا بلکه برای خود ارج و قربی در پیشگاه اعلاحضرتین و علیا حضرتین دست و پا کند؟

ما باید خیلی ساده اندیش باشیم اگر وراجی های این مشت افراد در بارۀ دموکراسی و آزادیخواهی را باور کنیم.

دیدگاه ها و گفتگوها

April 17, 2013

عل اساسی جهل توده ها آنچنانکه ما می اندیشیم، کمبود مدارس و کتابخانه ها نیست، بلکه سبب اساسی، خرافاتِ میهنی و کلیساییست که پیاپی به یاری وسایل هنری تهیه میگردند: خرافات کلیسایی به یاری اشعار و دعاها و سرودهای مذهبی و نقاشی و پیکرتراشی و موسیقی و حتی هنرهای دراماتیک ، و خرافات میهنی به یاری حکایاتی که در مدارس تبلیغ میشود و به یاری سرود و موسیقی و برپاداشتن جشنها و نمایشهای نظامی و بناهای یادبود، در مردم شیوع می یابند و مستقر میگردند.

اگر این فعالیت مداوم تمام رشته های هنر برای تقویت خرافات کلیسایی و موهومات میهنی که کار تاریک ساختن ذهن مردم را به عهده دارند، نبود، توده ها از مدتها پیش به روشنفکری حقیقی رسیده بودند.

لئون تولستو، کتاب "هنر چیست"

April 15, 2013

دیدگاه ها و گفتگوها :

منبع: نشریۀ روشنگر

گرد آورنده: پرتو

زمانی که گروه "الشباب" بیمارستان مردمی یک پزشک سومالیایی را اشغال میکنند، بیماران مجبور به فرار میشوند

پزشکی در سومالی، با عنوان "مادر حوا" موسس یک کمپ برای90،000 پناهنده ی آواره از دست جنگ افروزان

خبر این بود: جنگ افروزان وابسته به القاعده در سومالی قسمتی از کمپ و بیمارستانی که توسط دکتر حوا عبدی، پزشک متخصص زنان و زایمان و حقوقدان اداره میشود را تخلیه کردند.. او زنی 65 ساله است . پزشک و حقوقدانی که به پاس خدمات بی دریغ و شجاعانه اش مردم سومالی به او "مادر حوا"میگویند.

حوا به همراه دو دخترش دیکو و امینه، پناهگاه و درمانگاهی را برای ارائه خدمات به 90،000 آواره سومالیلیی راه انداخته اند. این درمانگاه در 20 کیلومتری شهر مگادیشو، در محیطی پر از خشونتهای بی وقفه بنا شده است

حوا در سال 1964 از کمیته زنان اتحاد جماهیر شوروی بورسیه تحصیلی گرفت. او دوره دکترا و تخصص زنان وزایمان را از دانشگاه کیف (اکراین) دریافت کرد و پس از بازگشت به سومالی دربیمارستانهای دولتی مشغول به کار شد. او ا ز 1975 تا 1979 دوره لیسانس رشته حقوق رانیز در دانشگاه ملی سومالی تکمیل کرد. دکتر حوا کلینیک خود را در سال 1983 بین مگادیشو و آفگویی بنا کرد. او به مداوای زنان آبادیهای آن منطقه برای به دنیا آوردن نوزادشان، به رایگان و بدون توجه به اینکه از چه قبیله و مذهبی هستند پرداخت. کلینیک یک اتاقه او به تدریج بزرگ و بزرگتر وتبدیل شد به بیمارستانی با 400 تخت و پناهگاهی برای زنان، قربانیان خشونتهای گروههای مسلح و خانواده هایی که از ترس گروههای ترور و تجاوز فرار کرده بودند. حوا و همکارانش به تدریج این کمپ را گسترش داده و 1300 هکتار زمینهای اطراف بیمارستان را به این منظور اختصاص دادند. حوا میگوید این زمینها را از مادرش به ارث برده است. در این کمپ جمعیتی بیش از 90،000 نفر زندگی میکنند. در این کمپ ، 102 کارمند از پزشک ونرس، 150 کشاورز و ماهیگیر و تیم بزرگی از داوطلبان که کارهای مختلف کمپ ازجمله فراهم کردن آب آشامیدنی ، نگهبانی و کارهای ساختمانی را به عهده گرفته اند. مدرسه برای کودکان، کلاسهای سوادآموزی و بهداشتی برای والدین دایر شده مثل مراقبت و تغذیه کودکان ومنع والدین از ختنه دختران. قوانین مختصری نیز وضع شده از جمله اینکه هیچ مردی حق کتک زدن همسرش را ندارد و زندان کوچکی هم جهت تضمین اجرای قوانین ساخته شده.

گریس ولد، روزنامه نگار آمریکایی، که در سال 2008 با دکبر عبدی دیداری داشته مینویسد که برای تامین منابع مالی این کمپ ازکمکهای بشردوستانه ی سازمانهای اجتماعی کمک گرفته میشود . اما گروههای پشیبانی سازمان ملل بارها اظهار کردند که به علت نا امن بودن آن منطقه نتوانسته اند کمکهای دارویی و غذایی خود را به این کمپ ارسال کنند.

اما حوا میگوید ما نباید فقط منتظر کمکهایی از بیرون باشیم ، این برای ما وابستگی ایجاد میکند . در جهت اجرای همین منظور است که در زمینهای کمپ کشاورزی میکنند ماهیگیری میکنند و با ساده ترین و حد اقل امکانات ، کلاس و مدرسه و مرکز بهداشت و مراکز آموزش بزرگسالان ساختند. آنها در کنار هم با تلاش و همکاری جمعی نشان دادند که میتوان یک زندگی انسانی فارغ از شائبه های قبیله و مذهب و بدون بازی در آوردنها و دفتر و دستکهای دولتی بنا کرد و این یک رویا و خیال نیست. این همان واقعیتی است که صاحبان سرمایه برای نابودیش گروههای مسلح ترور و تجاوزتشکیل میدهند و میلیونها پول در این راه دست و دلبازی میکنند. این همان واقعیتی است که نشان میدهد مردم به دنبال یک زندگی آرام و امن هستند و برای به دست آوردنش حاضر به هرگونه همکاری هستند. این همان واقعیتی است که نظریه ی وجود "ایگو" (نفس اماره)که گرایش به خشونت را در وجود انسانی ذاتی میداند را مهر باطل میزند. ایگو و نفس اماره به طور طبیعی و بذاته وجود ندارد بلکه چیزی است که برای به وجود آوردنش باید پول و سلاحهای کشنده خرج کرد ، باید گسترش فقر را دامن زد، باید خشونت را رواج داد و به نمایش گذاشت .

در طول این مدت ، کمپ بارها مورد خمله گروههای ترور و وحشت قرار گرفته. روز 8 ماه می 2010 گروه الشباب، منتسب به القاعده به کمپ حمله مسلحانه کرده و خطاب به حوا میگویند تو هم زن هستی و هم پیر و اجازه نداری این مجموعه را اداره کنی. حوا پاسخ میدهد شما که هم مرد هستید و هم جوان چه خدمتی به مردم میکنید. او از نیروهای دولتی کمک خواست و پاسخ این بود ما نمیتوانیم کاری بکنیم. حوا میگوید گروههای مسلح هنگام ترک محل پرچم سیاهی را در محوطه بیمارسستان به عنوان هشدار نصب کردند. البته این ماجرا تحت فشار اعتراض عمومی مردم و حمایتهای بین المللی ، اگر چه با خسارتهایی به بیمارستان و تاسیسات، خاتمه یافت. صبح روز 26 فوریه 2012 ، گروههای مسلح الشباب اتوبوسهای کمپ را متوقف کرد ، مسافران را پیاده و 700 کودک را از والدین جدا کرده و با خود بردند. نگاههای وحشتزده مادران و پدران گویای نگرانی کشنده شان بود که نمیدانستند بر سر کودکان بیگناهشان چه خواهد آمد. هنگام غروب کودکان بازگردانده شدند. ماجرا از این قرار است: آنها را برده بودند ، تفنگ به دستشان داده و به آنها یاد داده بودند چه شعارهایی در حمایت از یکی از قبایل و آن گروه مسلح بدهند. آیا تا کنون فیلمها و یا گزارشهایی را دیده اید که جوانانی کم سن و سال با تفنگهایی دو برابر جثه خودشان و با مشتهای گره کرده در جاده های خاکی و پر گرد و خاک در حال دویدن و شعار دادن به هوا خواهی گروههای افراطی مذهبی –قبیله ای هستند؟ اینها همان کودکان و نو جوانانی هستند که ربوده شده و با زور و تهدید به چنین کارهایی وا داشته میشوند. وبه این طریق افکار عمومی در این جهت کنترل میشود : که گروههای مسلح و متعصب و خشن، نمایندگان واقعی مردم هستند واین است وضعیت مردم عقب مانده آفریقایی که کودکان کم سن و سالشان به جای آموزش و درس تفنگ بدست به پشتیبانی از قبیله شان و به حمایت از گروههای ترور و وحشت در بیابانها میدوند و خشونت می آفرینند. آنچه در رسانه ها بیان نمشود پشت صحنه ی ماجراست.

سر انجام در ماه مارچ 2012 دادگاه اسلامی متعلق به گروه الشباب حکم به تخلیه کمپ داده و فقط اجازه میدهد که بیمارستان در محلی دیگر به کار خود ادامه دهد. حوا گفت که چند روز گذشته، یک دادگاه اسلامی متعلق به" الشباب"، یک گروه تند رو اسلامی، حکمی صادر کرده مبنی بر اینکه قسمتی از این مجموعه دیگر در مالکیت حوا نباشد و در نتیجه انبوهی از پزشکان، بیماران و ساکنان آین کمپ مجبور به تخلیه شده و به مگادیشو که تحت کنترل اتحادیه آفریقایی حافظ صلح و نیروهای حکومتی سومالی است منتقل شوند.