بیانیه نه ماده‌ای حزب کارگران کمونیست تونس

1. پیروزی های حاصله تا کنون تنها بمعنای پیمودن نیمی از راهست. نیمه دیگر کسب تحولات دمکراتیک مورد نظر و بکار بستن آنها در عمل است.

2. تحول دمراتیک نمی تواند از همان حزب، افراد، نهادها، دستگاه‌ها و فوانینی سرچشمه بگیرد که دیکتاتوری را برپا نگه میداشتند و مردم را از حقوق بنیادیشان به مدت بیش از نیم قرن محروم نگه داشته بودند، که بیست وسه سال آن تحت حاکمیت بن علی بوده.

3. رئیس جمهور موقت از دار ودسته بن علی است و رئیس هیئت منصوب شده ایست که بهیچ رو مردم را نمایندگی نمی کند. برنامه اجرای انتخابات در 60 روز نیز چیز دیگری به جز ادامه رژیم دیکتاتوری از طریق یکی از رهبران سابق آن نیست.

4. خطرناک ترین چیزی که اکنون ممکنست روی دهد دزدیدن پیروزی مردم تونس فداکاری هایشان و آرزوی مشروع آنها در مورد آزادی و یک زندگی سرافرازانه از طریق حفظ رژیم بن علی بدون بن علی و ساختن دکور وبزکی دمکراتیک حول آن می باشد.  

5. تحول دمکراتیک، در ابعاد سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مستلزم پایان دادن واقعی به رژیم سرکوبگر است از طریق برداشتن گامهای مستقیم در جهت تشکیل حکومتی موقت یا هر مجموعه دیگری که دارای قدرت اجرائی باشد که وظیفه سازمان دهی انتخاباتی آزاد را بر عهده بگیرد. این انتخابات مجلس موسسانی را بر خواهد گزید که وظیفه‌اش استقرار بنیانهای یک جمهوری واقعأ دمکراتیک است که در آن مردم از آزادی، برابری اجتماعی و سرافرازی ملی برخوردار خواهند بود.

6. تمام نیروها، اعم از سازمانهای سیاسی، اتحادیه ها، گروه‌های حقوق بشر، سازمانهای فرهنگی، چه سازمان یافته و چه سازمان نیافته، ومردم و تمام آنهائی که در سرنگونی دیکتا تور نقشی موثر و تعیین کننده ایفا کرده‌اند، موظفند که در مورد آینده تونس تصمیم بگیرند و هیچ‌کس نمی‌تواند در مذاکرات یا تماسهایشان با مقامات جای آن‌ها را بگیرد.

7. این امری بی اندازه مبرم و عاجل است که نیروهای دمکراتیک هیئتی ملی را برای اجرای تحول دمکراتیک تشکل دهند و وظیفه پاسداری از پیروزیها و دست آوردهای مردم انقلابی تونس را برعهده بگیرند وبا مقامات مذاکره کنند تا قدرت را به شیوه ای مسالمت آمیز واگذارکنند.

8. تمامی نیروهای دمکراتیک در سراسر کشور می بایست برای سازماندهی جنبش خلقی و خنثی کردن مانورهای ارتجاع و اقدامات گروه های مخفی در امر خرابکاری و غارت اموال مردم به منظور پراکندن ترس در میان مردم، و تهدید امنیت آنها و ایجاد ترس از تغییرات دمکراتیک برای واداشتن آنها به تسلیم در برابر دستگاه سرکوب، در سازمانها، کمیته ها، یا شوراهای محلی، منطقه ای و غیرسراسری (sectorial)، متحد شوند. 

9. از نیروهای مسلح که عمدتا پسران و دختران خود مردم می باشند، می خواهیم که امنیت مردم و سرزمین مادری را تامین نموده و به خواست مردم برای آزادی، عدالت اجتماعی، و شرف ملی احترام بگذارند، یه این معنا که هر چه زودتر حالت اضطراری را لغو نمایند تا این به بهانه ای برای جلوگیری از ادامه ی مبارزه ی مردم تونس در راه تحققق اهداف شان تبدیل نگردد.

زنده باد دولت موقت

زنده باد مجلس موسسان

زنده باد جمهوری دمکراتیک

  حَما حَمامی

حزب کمونیست کارگران تونس

 --------------------------

 یادداشت سردبیر

واضح است که بیانیه مزبور یک سند سازشکارانه و بیان توهمات نویسندگان آن نسبت به نقش نیروهای مسلح (که گویا قرار است امنیت مردم را تامین کنند)، چگونگی انتقال قدرت به مردم (نویسندگان بیانیه توجه ندارند که در اعتراضات مردم تونس تنها گارد ریاست جمهوری و تا حدی هم پلیس، آنهم نه بطور کامل در هم شکسته شد، و نیروی ارتش که نیروی اصلی سرکوب و نگهدارنده ی رژیم مطلقه و سرمایه داری بن علی بود، با فریب مردم از طریق حائل کردن خود میان آنها و پلیس موجودیت خود را برای انجام سرکوبهای بعدی حفظ کرد)، و نقش ارتش در حفظ امنیت مردم (معلوم نیست چگونه ارتشی که تا چند روز پیش حافظ امنیت اقلبت سرمایه دار و دار و دسته بن علی بوده و اساسا از سرتاپا برای این منظور ساخته شده، ممکن است یک روزه بدون اینکه حتی فرماندهانش عوض شده باشند، به خواهش مردم به حافظین امنیت آنان تبدیل شوند ) می باشد. بی دلیل نیست که حزب کمونیست کارگران تونس که بنابر مواد همین بیانیه چیزی جز یک حزب سوسیال رفرمیست را در ذهن تدعی نمی کند، بجای دولت موقت انقلابی، شعار دولت موقت، و بجای جمهوری دمکراتیک انقلابی، شعار جمهوری دمکراتیک را سر می دهد. طبیعی است وقتی حزبی در بهبوبه ی یک انقلاب توده ای بجای سرافرازی طبقاتی سرافرازی و شرف ملی را تبلیغ می کند، و بجای سپردن حفظ امنیت مردم بدست میلیشیای مسلح توده ای دست به دامن ارتش ساخته ی دست بورژوازی می شود، بیش از این نمیتوان انتظار داشت. و اما خنده آور ترین قسمت این بیانیه آنجائیست که از مذاکره با مقامات برای واگذاری مسالمت آمیز قدرت صحبت می کند. معلوم نیست این مقامات چه کسانی هستند؟ مقامات توده ای و مردمی اند که قدرت بدست آنها افتاده است که در اینصورت چرا باید قدرت از آنان گرفته و به دیگری منتقل شود؟ و یا آنکه این مقامات عناصر ضد مردمی ی در قدرت اند که در اینصورت معلوم نیست چگونه می توان قدرت را از آنها با مذاکره و مسالمت، و نه نیروی در هم کوبنده ی مسلح توده ای گرفت.   سیامک ستوده www.siamacsotudeh.com